سايت تفريحي|تظاهر|اس ام اس|فيلم|سريال|خنده

پرتغال
از نظر شیمیایی پرتقال را منبع غنی ویتامین ث می‌دانند و جالب آنکه پوست آن در بسیاری موارد حتی مغذی‌تر از پرتقال است‌.
ویتامین ث یکی از عوامل مهم مهار کننده سرطان است به طوری که این ویتامین را دشمن نیرومندی بر علیه یکی از عوامل شناخته شده سرطان‌زا یعنی نیتروزامین‌ها می‌شناسند.
مصرف زیاد پرتقال علاوه بر پیشگیری از سرطان معده در پیشگیری از انواع دیگر سرطان‌ها نیز مؤثر است. از جمله سرطان مری در اشخاصی که زیاد پرتقال می‌خورند، پنجاه درصد کمتر از اشخاصی است که آن را کمتر مصرف می‌کنند و یا اصلا نمی‌خورند‌. همچنین میزان ابتلا به سرطان لوزالمعده در مصرف کنندگان پرتقال در پایین‌ترین حد قرار دارد.
محققان دریافته‌اند که پرتقال و سایر مرکبات در پایین آوردن کلسترول خون نیز مؤثرند و این خاصیت مدیون وجود پکتین یا ماده الیافی پوست و ورقه‌های نازک ما بین پره‌های پرتقال است‌. در مواردی که هدف کاهش کلسترول و تامین سلامت شریان‌ها باشد، برای استفاده از حداکثر نیروی درمانی پرتقال توصیه می‌شود که پرتقال را با لایه سفیدرنگ زیر پوست و لایه‌های نازک داخل پرتقال که حاوی پکتین هستند مصرف کنید‌.
پیشگیری از عفونت‌های ویروسی از خواص دیگر پرتقال است که در عصاره آن وجود دارد. ‌دانشمندان این خاصیت را فقط به دلیل ویتامین ث موجود در آن نمی‌دانند، بلکه معتقدند که ممکن است یک ترکیب ناشناخته ضدویروسی نیز در عصاره پرتقال موجود باشد‌.
لازم است بدانید که یک لیوان آب پرتقال، دارای 120 میلی گرم ویتامین ث یعنی دو برابر مقدار توصیه شده در روز است و علاوه بر آن دارای مقادیری کلسیم، پتاسیم، نیاسین و اسید فولیک است‌. آب پرتقال سرشار از الیاف فیبر است به ویژه اگر با گوشت میوه مصرف شود. آب پرتقال هر اندازه که سردتر باشد و در یخچال نگهداری شود ویتامین ث آن بیشتر حفظ خواهد شد.
آب پرتقال صحیح چگونه به دست می‌آید؟
پرتقال را پوست کنده البته مانند پوست کندن یک سیب، یعنی پوست دوم سفید رنگ روی آن بماند و بعد به قطعات کوچک ببرید و در آب میوه‌گیری بیندازید، درست مثل زمانی که می‌خواهید آب هویج بگیرید. آب پرتقال شما باید شیری رنگ باشد و نه کاملا نارنجی (از دیدگاه طب نتروپت و درمان‌های طبیعی). افرادی که فشار خونشان بالاست و برای کنترل آن دارو مصرف می‌کنند، به احتمال زیاد به دلیل استفاده از داروهای ضد فشار خون  و یا برای بالا بودن سدیم در بدنشان، پتاسیم آنها از حد طبیعی پائین‌تر آمده و مشکلاتی در وضع سلامت آنها به وجود می‌آورد. این بیماران باید به طور مرتب پتاسیم خونشان را مورد آزمایش قرار داده و کاملا زیر نظر باشند. البته درمان کمبود پتاسیم به طور مصنوعی امکان‌پذیر است و با تجویز پزشک صورت می‌گیرد.
ولی این بیماران باید همیشه در تغذیه روزانه خود از مواد غذایی حاوی پتاسیم بالا استفاده کنند. آب پرتقال سرشار از پتاسیم است و در یک لیوان بزرگ آب پرتقال حدود  350 میلی‌گرم پتاسیم وجود دارد‌.
میوه‌های زرد مانند موز،‌ انواع مرکبات، زردآلو، هلو، انگور، خرما و طالبی نیز دارای پتاسیم فراوان هستند، ولی چون آب پرتقال کالری کمتری دارد مناسب‌تر است. زیرا مواد خوراکی که کالری زیاد تولید می‌کنند برای مبتلایان به فشارخون مناسب نیستند

پسته
پسته گرم و خشک و بـــرای افـــراد گرم مـــزاج مضر است. مصلح آن سکنجبین می باشد. پسته بسیار مقوی و دارای ویتامین های ب یک و ب دو و ویتامین pp و ویتامین E می باشد. املاح معدنی هم دارد و در تقویت قوای جسمی و سلولهای مغزی موثر است.
در پسته مقدار قابل توجهی آهن وجود دارد و با داشتن مواد دیگری چون پتاسیم ، منیزیوم تامین کننده احتیاجات بدن و خون است.
البته مصرف زیاد پسته باعث میشود که مقدار ازت در خون و بدن بالا رود و شاید به همین علت است که عده ای معتقدند پسته باعث کثیف شدن خون می شود، البته اشخاصی که دچار ضعف و نارسائی کبد هستند و مبتلایان به بیماریهای نقرس و دیابت و ناراحتی کلیه باید از خوردن پسته خودداری کنند

پیاز
پیاز خام دارای ویتامینC فراوان و یتامین های A,B و املاح معدنی از قبیل گوگرد، آهن ، آهک ، فسفر، پتاسیم، سدیم ، ید، سیلیس ، کلسیم ، استات دوشو، سیترات ، اینولین، صمغ وموم است. فسفر قدرت فکر را بالا می برد. گوگرد موجود در پیاز جهت ضد عفونی کردن خون، ششها و برطرف کردن آسم، ورم گلو، برونشیت و گریپ (به خاطر وجود ماده آلیسین) موثر است.
پیاز دارای ید است. و دردرمان گواتر، اسکوربوت و بیماریهای لنفاوی مانند ورم غده، آبسه و جوشهای زیرپوست تاثیر فراوان دارد. سیلیس موجود در پیاز در نگهداری استخوانها و رگها ضروری است.
پیاز حاوی مقداری هورمون و دیاستاز است که موجب تقویت غده اشکی و گوارشی میشود و دارای آنتی بیوتیک است که خون و مجاری تنفسی را ضد عفونی میکند.
پیاز از بیماریهای قندی ، کلیوی ، مثانه ، ورم ساقها ، پروستات و رماتیسم مفصلی جلوگیری می کند.
خلاصه ای از اثرات درمانی پیاز
سیستم اعصاب مرکزی: آرامبخش
سیستم گردش خون: پایین آورنده فشار خون ، کاهش چربی خون پیشگیری و درمان تصلب شرائین
سیستم گوارشی(داخلی): پائین آورنده قند خون (دیابت) ، اشتهاآور ، ضد اسپاسم (انقباض ، تشنج انقباضی) ، رفع سنگهای مجاری صفراوی ، درمان اختلالات روده ، رفع مسمومیت
سیسم مجاری اداری:ادرارآور (مدر) ، کاهش اوره خون ،دفع سنگهای مجاری اداری، رفع آندوم پروستات ، رفع احتباس ادارا ، درمان التهاب مجاری ادراری ، درمان عفونت مثانه 
سیسم مجاری تنفسی : مسکن سرفه ، سرماخوردگی
سیستم محافظ بدن (پوست و مو): ترمیم سوختگی، پسوریازیس (داءالصدف) ، درمان برص (ویتیلیگو)، جلوگیری از ریزش مو ، مسکن درد و التیام زخم ، ضد قارچ ، درمان آبسه و تاول
موارد مختلف: ضد باکتری ، درمان همورویید ، تقویت قوه باء ، ضد عفونی کننده ( گندزدا) ، رفع گزیدگی ، پیشگیری و درمان بیماری سرطان ، ضدآسکوربوت.

توت سفید
میوه ای آبدار ، ریز ، شیرین ، و لذیذ است . درخت توت سفید ، بزرگ تنومند و دارای برگهای پهن است که در تغذیه کرمهای ابریشم مورد استفاده قرار می گیرد.  قسمتهایی که در تغذیه و پزشکی مورد استفاده است عبارتند از : میوه – برگ – شیره – پوست شاخه های تازه – توت سفید را تازه می خورند و برای مصارف زمستان آن را خشک کرده و مانند کشمش می خورند . در زبان عربی توت سفید را « توت الاًبیض » گویند.
خواص
توت سفید سرشار از املاح معدنی ،تانن ، مواد چربی و ویتامین های A و C  میباشد. جوشانده‏ً پوست خشک شاخه های جوان و تازه درخت توت برای لینت مزاج مفید است .
مواد غذایی توت سفید وقتی جذب بدن میشود که صبح ناشتا یا عصر در فاصله غذایی ظهر و شام خورده شود(یعنی درست زمانی که شکم از غذا خالی است). قند موجود در توت سفید به کسانی که مبتلا به مرض قند میباشند ضرر ندارد و آنان غالباً به جای قند سفید مصنوعی ، چای را با توت خشک میخورند .
دیگر خواص: ملین ، سهل کردن جریان ادرار ، جوشانده برگ آن با برگ انگور جهت رنگ مو ، ضماد کوبیده برگ با روغن زیتون برای درمان سوختگی .

توت فرنگی
توت فرنگی گیاهی است با نام علمی FRAGARIA VESCA  از خانواده گل سرخ ROSACACEAE که دو نوع ساقه راست و خوابیده دارد‌. گل‌های آن منظم و به رنگ سفید می‌باشد‌.
قسمت مورد استفاده خوراکی توت فرنگی در حقیقت نهنج گل آن است که به تدریج بزرگ شده و به اصطلاح به عنوان میوه توت فرنگی معروف است‌.
توت فرنگی به حالت خودرو در بعضی نواحی شمالی ایران وجود دارد و بعضی اوقات به دلیل خوش طعمی‌، میوه آن را به طور مصنوعی پرورش می‌دهند‌. از دیرباز همه قسمت‌های این گیاه مصرف دارویی داشته است و از برگ و ریشه آن که حاوی مقدار قابل ملاحظه‌ای تانن است به عنوان ضد اسهال و ادرارآور استفاده می‌شده است‌.
توت فرنگی، میوه ای شبیه توت است ولی کمی درشت تر، رنگش قرمز و طعم آن ترش و مطبوع است. بوته اش کوتاه و دارای برگهایی درشت و ساقه هایی باریک و خزنده است که روی زمین می خوابد و ریشه می دواند.
قسمت هایی که از بوته توت فرنگی مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از: میوه ، برگ و ریشه .
از دیر باز همه قسمت های این گیاه مصرف دارویی داشته است و از برگ و ریشه آن که حاوی مقدار قابل ملاحظه ای تانن است به عنوان ضد اسهال وادرارآور استفاده می شده است. توت فرنگی به صورت های گوناگون مورد استفاده قرار می گیرد: خام، جوشانده، مربا، شربت و بستنی.
خواص تغذیه ای توت فرنگی و اثر آن در سلامتی انسان :
توت فرنگی منبع خوبی از فیبر، ویتامین C، فولات، پتاسیم و آنتی اکسیدان ها می باشد که این مواد مغذی باعث می شوند توت فرنگی بعنوان یک جایگزین شیرین، باعث افزایش سلامت قلب، کاهش خطر ابتلا به انواع سرطان و در کل ارتقاء سلامتی بدن شود.
همچنین دارای املاح کلسیم، آهن و فسفر می باشد. از مواد موثر مهم آن می توان تانن، موسیلاژ، قندهای مختلف، سالیسیلات ها و به خصوص اسیدهای میوه را نام برد.
توت فرنگی سرشار از ویتامین و فاقد چربی اشباع است و کالری کمی دارد.یک واحد توت فرنگی معادل 8 عدد است که 50 کالری انرژی دارد. توت فرنگی مانند سایر توت ها مثل شاه توت، توت سفید، تمشک و... پاک کننده روده و مثانه است.  تحقیقات اخیر نشان داده است، دریافت روزانه یک واحد توت فرنگی باعث افزایش قابل توجهی در مقدار فولات خون شده و نیز فشار خون بالا را کاهش می دهد .
فولات، مقدار هموسیستئین خون را کاهش می دهد. هموسیستئین اسید آمینه ای است که در مقادیر زیاد باعث مسدود شدن رگهای خونی می شود. همچنین توت فرنگی دارای مقادیر بالایی از آنتی اکسیدان ها مثل الاژیک اسید و آنتوسیانین(رنگدانه قرمز) است که در پیشگیری از بیماری های قلبی موثرند.

توت فرنگی عامل بهبود عملکرد سیستم قلبی-عروقی و همچنین باعث بهبود عملکرد حافظه و کنترل آرتریت روماتوئید( التهاب مفاصل) می شود.
از دیگر خواص توت فرنگی می توان به موارد زیر اشاره کرد :
مصرف این میوه علاوه بر وجود انواع ویتامین، املاح و آب که هر کدام اثرات خود را بر بدن اعمال می کنند دارای خاصیت تقویت کننده، ملین و خنک کننده نیز می باشد.
1.       توت فرنگی از تصلب شرائین جلوگیری می نماید.
2.       توت فرنگی اشتها آور است و ادرار را زیاد می کند.
3.       دم کرده برگ توت فرنگی در زیاد کردن ادرار و شیر بانوان مفید است.
4.       دم کرده برگ توت فرنگی یا میوه توت فرنگی می تواند نقرس و سنگ های مثانه را معالجه کند.
5.       املاح معدنی موجود در توت فرنگی خاصیت مسهلی به آن بخشیده است، زیرا این املاح عضلات روده را به انبساط و انقباض وادار می کند و به همین جهت توت فرنگی برای درمان یبوست مؤثر است.
6.       اگر توت فرنگی را له کنید و در آب بریزید، نوشابه ای به دست می آید که برای درمان تب هایی که با بیماریهای التهابی همراه می باشد، بسیار مفید است.
7.       توت فرنگی به علت داشتن آهن و ویتامین C در خونسازی بدن مؤثر است.
8.       توت فرنگی به علت دارابودن مقادیر کافی کلسیم و فسفر، در رشد و نمو کودکان و نوجوانان ، استحکام دندان ها و ترمیم شکستگی استخوان ها بسیار مؤثر است.
9.       توت ‌فرنگی حاوی موادی چون فسفر، کلسیم، منیزم، پتاسیم و مقداری آهن و هیدرات 2 کربن بوده و در بدن تولید انرژی کرده و خستگی را برطرف می‌کند.
10.   توت فرنگی به دلیل داشتن ویتامین C ، در درمان بیماری لثه مؤثر بوده و به هضم غذا کمک زیادی می‌کند.
11.   دانشجویان و افرادی که تمرینات فکری می‌کنند، بهتر است حتما توت فرنگی میل کنند چرا که خوردن این میوه باعث تامین فسفر مورد نیاز مغزشان میشود.
12.   همچنین، توت فرنگی به علت داشتن ویتامین B در کاهش و رفع ترس، عصبانیت، خمودی، اضطراب، هیجان و سستی مؤثرست.
13.   توت فرنگی نقش مهمی در خونسازی بدن دارد و از خاصیت ضدعفونی کننده‌ای برخوردارست. علاوه بر اینها خوردن توت فرنگی باعث پاک شدن خون از مواد مضر و زاید مثل اوره، اسید اوریک و چربی می‌شود و نیز درمان کننده نقرس است.
14.   ویتامین A موجود در توت فرنگی باعث رشد ناخن‌ها و تقویت چشم می‌شو

تمشک
تمشک میوه ای شبیه شاه توت و توت فرنگی است و به رنگ زرد یا سرخ مایل به سیاه یافت می شود. میوه تمشک ترش مزه بوده و به صورت خام یا پخته، شربت، کمپوت و ... خورده می شود.  بوته تمشک در مناطق گرم و مرطوب، در جنگلها و صحراها می روید و گاهی آن را می کارند. نامهای دیگر تمشک، توت وحشی و سه گلی است. ساقه های تمشک نرم و به رنگ قرمز و دارای خارهای دراز است. برگهای آن متفاوت و بیضی شکل و اطراف آن کنگره کنگره و به شکل دندانه های اره ای است. گلهای تمشک به رنگهای سفید، صورتی یا به صورت خوشه در ماههای مرداد پدیدار می شود و تا مهر دوام می آورد.  قسمتهای مورد استفاده بوته تمشک عبارتند از : میوه ، برگ، تخم ، دانه و گل .
خواص
1.    جوشانده 25 گرم از برگهای تمشک در یک لیتر آب برای درمان انسداد مجاری ادرار مفید است.
2.    تمشک سرشار از ویتامینهای C و K است و دارای خواص خنک، نرم کننده و ضد اسکوربوت می باشد.
3.    تمشک خون را تصفیه می کند و برای کسانی که به روماتیسم مبتلا هستند، بسیار مفید است.
4.    تمشک یبوست مزاج را معالجه می کند.
5.    تمشک برای تسکین درد سودمند است، زیرا تمشک دارای اسید سالسیلیک می باشد.
6.    تمشک خون را قلیائی می کند و قند آن برای مبتلایان به مرض قند مفید است.
7.    شربت تمشک برای بیماران مبتلا به سرخک و مخملک تجویز شده است.
8.    تخم و دانه ای که درتمشک وجود دارد، اغلب با دندان نیز خرد نمی شود، ولی وقتی خورده شود درمعالجه ی یبوست و خشکی مزاج به طور طبیعی بسیار مؤثر است و سبب می شود که یبوست به کلی رفع گردد.
9.    شربت تمشک، مخلوط با آب برای رفع تب تجویز شده است.
10.    خوردن تمشک برای مبتلایان به مرض قند( دیابت)، تبهای صفراوی، التهاب مجاری ادرار، گلو درد( آنژین ) مفید است.
11.    جوشانده 20 تا 50 گرم گل تمشک یا برگ تمشک در یک لیتر آب برای درمان ترشحات زنانگی، خونریزی در فواصل قاعدگی ، اخلاط خونی، وجود خون در ادرار، گریپ، گرفتگی صدا، آب آوردن نسوج و بیماریهای پوستی اثر شفا بخش دارد. جوشانده را بعد از هر وعده ی غذا یک استکان می خورند.
12.    جوشانده گل یا برگ تمشک( به روشی که گفته شد) در استعمال خارجی برای درمان زخمهای دهان، ورم لثه، درد گلو و ورم لوزه ها بکار می رود و بیمار با غرغره کردن این جوشانده دهان را می شوید.
13.    جوشانده برگ تمشک اسهال و ورم روده را معالجه می کند، بدین منظور باید 40 تا 50 گرم برگ خشک تمشک را در یک لیتر آب سرد بخیسانید و به مدت 10 دقیقه آن را جوشانده و سپس بگذارید 10 دقیقه دم بکشد. پس از صاف کردن، روزی سه بار، هر بار یک فنجان آن را بین غذاهای اصلی بنوشید.
14.    جوشانده فوق برای تسکین درد معده از هر نوع که باشد مانند ترشی معده، نفخ و گاز شکم و تشنج معده مؤثر است.
15.    خوردن جوشانده برگ تمشک به مقدار 3 تا 4 فنجان در روز و بین غذاهای اصلی، بند آوردن ادرار را معالجه می کند وبهترین دارو بر ضد درد کیسه مثانه است.
16.    اگر 40 تا 50 گرم برگ خشک تمشک را در یک لیتر آب بریزید و آن را به مدت 5 تا 10 دقیقه جوشانده و پس از 10 دقیقه دم کشیدن و صاف کردن آن، به مقدار 3 فنجان در روز بین غذاهای اصلی بنوشید، دردهای نقرسی و بسیاری از انواع رماتیسم را آرام می کند.
17.    اگر 100 گرم برگ خشک تمشک را به مدت 10 دقیقه بجوشانید و پس از دم کشیدن و صاف کردن آن را به عنوان محلول شستشو برای شستن بیماری برفک، جوشهای صورت و یا هر نوع تحریکات دیگر پوست به کار ببرید ، اثر شفابخش دارد.
18.    تمشک دارای خاصیت ضد عفونی کننده است.
19.    تمشک به علت دارا بودن ویتامینهای C و K برای اوره و فشار خون مفید است.
20.    برای معالجه کک و مک، ابتدا صورت را خوب بشوئید و سپس ورقه نازکی از تمشک به مدت یک ساعت روی صورت بمالید. این کار را چند بار تکرار کنید تا کک و مک صورت از بین برود.
21.    برگ تازه تمشک را اگر بپزند و روی محل بیماریهای پوستی قرار دهند، بیماری را التیام می دهد.
22.    گوشت پردانه تمشک، دارای خواص توت فرنگی است و ترشی خون را از بین می برد.
23.    تمشک،عرق آور است؛ لذا بهترین زهکش سوراخهای پوست است.

ترخون
ترخون یک گیاه علفی پایا یا شبه درختچه ای است که از تیر تا مهر گل می دهد. این گیاه در حاشیه رودخانه ها و جوی ها پراکنش دارد.   ترخون عمدتاَ در آب و هوای گرم و خشک کشت می شود. البته در حالت وحشی بندرت رشد می کند. بخش های هوایی به جز ساقه های ضخیم تر خاصیت دارویی دارند و در ابتدای گلدهی در خرداد و تیر ماه جمع آوری می شوند. آنها را روی زمین پهن کرده یا بصورت دستجاتی آویزان می کنند  تا در حرارت طبیعی خشک شوند یا در اتاق خشک کن  بصورت مصنوعی در حرارت 40 درجه سانتی گراد خشک می کنند. داروی آن بوی نامطبوعی دارد و طعم آن تلخ می باشد. حاوی 25/0 تا 8/0 درصد اسانس فرار است. ترخون علاوه براسانس های فرار حاوی مواد تلخ و تانن می باشد. گلیکوزیدهای شبه کومارین نیز مشخص شده است.
این گیاه مانند افسنطین تحریک کننده سیستم هضمی است, ترشح معده و زرداب را افزایش میدهد. اثرات دیگر آن اختصاصی نیست. دم کرده آن برای تحریک اشتها و درمان بیماریهای معده و روده و انگل های روده استفاده می شود و مدر است. مصرف آن در دوران حاملگی نباید صورت گیرد.
از برگهای تازه و روغن آن در صنایع غذایی برای ساخت سرکه و خردل ترخون, برای چاشنی سوپ و در صنایع کنسروسازی به مقادیرکم در عطر سازی استفاده می شود. دارو از گیاهان زراعی ترخون بدست می آید.

تربچه ( سیاه ، سفید ، قرمز )
اندامهای مورد استفاده این گیاه برگ ، دانه و ریشه غده ای آن می باشند . ریشه این گیاه دارای یک گلوکوزید گوگرد دار و چندین مادهُ معدنی می باشد که دارای مواد غذایی زیادی است .
این گیاه محرک و دارای خواص اکسپکتورانت و ضد اسکوربوت ، وضد کم خونی ، محرک کبد و کیسه صفرا و تقویت کنندهُ دستگاه تنفسی ، اشتها آور ، هضم کننده ، و آرامبخش می باشد ، کمبود مواد معدنی بدن را مرتفع می سازد و در رفع بیماریهای دهان و پیوره موُثر است .
آب تربچه رنگ چهره را باز و روشن می کند ، نیروبخش است ، گرفتگی کبد را رفع می سازد سنگ صفرا را از میان می برد، آلرژیها و خارشها ، کهیر ، یرقان و سرفه های خشک را مرتفع می گرداند . مصرف آن به افرادی که در ریه های آنها بلغم جمع می شود و ایجاد ناراحتی می کند توصیه می شود.  طبیعت این گیاه گرم و تراست گرمی پوست و برگــــش زیـــــــاد تر از مغز آن است .
آب تربچه سیاه بهتر است و برای سرفه های رطوبی نیز مفید است. ادرار را نیز زیاد می کند و سنگ مثانه را دفع میکند.آب تربچه جهت رفع سنگ کلیه بسیار کارساز است . تربچه ویتامین C ، آهن ، منیزیم و پتاسیم فراوانی دارد . طعم تند آن مربوط به مادهُ سینئول است .
تربچه دارای کمی مواد قندی ، نشاسته ، مواد چرب ، اسید فسفریک ، هیدروکربنه و مواد ازته و مقدار مناسبی ویتامین B و کاروتن می باشد. آب تربچه اگر بطور عادی مصرف شود خاصیت پاک کنندگی و نرم سازی بدن بخصوص در مخاطهای بینی ، سلولها ، مجاری معده ، کیسه صفرا ، کبد ، روده ها ، کلیه و ریه ها را دارد . و برای معالجه روماتیسم موُثر است .
آب تربچه را بایست با سایر آب میوه جات و سبزیها تواُم نمود ، چون خالص آن طعم تندی دارد . جهت مصرف و آبگیری تربچه های قزمز تازه و جوانه های سبز همراه با برگ انتخاب شود